13 jaar geleden ben ik begonnen met het rijden van Jubilee. Ze was toen van mijn oudoom. Een pittige maar eerlijke merrie en de meest consequente lerares die er was. Was je niet bij de les of je hulpen klopten net niet 100% kon je vergeten dat ze deed wat je vroeg. 4 jaar later kwam het moment dat ik haar over kon nemen. Zo gezegd zo gedaan. Ze was toen 20 jaar en hoopten nog een paar mooie jaartjes lekker door de bossen te kunnen crossen. Inmiddels is ze bijna 29, zo gek als een deur, stikjaloers als ik alleen al voor de stal van mijn andere paard sta ( en ja de gaten zitten in de muur van de protest schoppen), het paard wat nog steeds de hele groep weet op te jennen en nog steeds voorop ligt in rengalop. Maar ook het paard waar ik mijn nichtje van 4 op zet en wat bij je komt voor een knuffel op minder leuke dagen. Hopelijk gaat ze nog heel wat jaartjes lekker fit mee. En blijft ze die gekke cross oma die ze altijd al is geweest.