In april 1992, toen Peanuts 3 dagen oud was kocht mijn moeder de moeder van Peanuts, met hem erbij. Nog dezelfde dag heb ik hem overgenomen van haar en hem zijn naam gegeven. Vanaf dat moment is Peanuts overal met mij heen verhuisd en hebben we heel veel dingen gedaan samen, ondanks zijn kleine formaat. Ik noem hem altijd mijn langst lopende relatie ;-). Hij had een heel kunstjesrepertoire, liep zelfs shows, liet kleine kindjes op zijn rug, en heeft talloze hengsten manieren bijgebracht en paarden gezelschap gehouden. Al vanaf zijn 7e jaar kwakkelt hij af en toe met zijn gezondheid, toen al vertelde men mij dat ik er rekening mee moest houden dat hij niet oud zou worden. Nou dat punt zijn we nu op zijn 28e al ruim voorbij, ondanks zijn bijna jaarlijkse inzakkers doet hij het nog steeds. Vorig jaar grote schrik toen er een vreemde hond in de wei kwam en de jacht op Peanuts opende. Vele hechtingen, zorg en medicijnen verder is hij ook hier weer doorheen gekomen en blijft hij ons dagelijkse blije hinnikende zonneschijntje. Hoe ouder hij is en hoe grijzer zijn voorheen geheel zwarte hoofd, hoe mooier en markanter hij wordt. Dat vastgelegd door een topfotograaf zou machtig zijn!