Liwai was 5 jaar toen ik haar mocht gaan rijden. Na een jaar is ze mijn 1e eigen paard geworden. Dit is niet zonder slag of stoot gegaan, want we hadden samen geen makkelijke start gemaakt. Ik lag meer naast haar te kijken dan dat ik erop bleef zitten. Ze schijnt helaas geen makkelijke jeugd te hebben gehad en er is menig mens geweest die geroepen heeft dat ik haar maar moest verkopen, want ze was levens gevaarlijk! Al met al ben ik altijd in haar blijven geloven, hoe moeilijk het soms ook was. Met later de juiste mensen om me heen (wie ik ook allemaal reuze dankbaar ben voor al hun hulp) zijn we uit een diep dal geklommen en hebben we uiteindelijk heel veel plezier samen beleefd. Veel buitenritten genaakt en veel op wedstrijd geweest. Uiteindelijk zijn we samen net geen Z1 gestart, maar ben maar wat trots wat we samen hebben bereikt. Ook kinderen zijn in de loop der jaren van haar gaan houden en hebben met plezier ritjes op haar gemaakt. Ook nu is iedereen stapel gek op haar, gewoon omdat ze zo lief is. Ze staat nu lekker van haar welverdiende pensioen te genieten, en haar dochter heeft het stokje van haar overgenomen. Ik hoop dat we nog heel wat jaren met deze lieve merrie mogen knuffelen. En wat mij betreft verdient ze dik en dubbel de titel, leukste oude paard