Toen Daisy geboren werd, bijna 25 jaar geleden, was ik een jong meisje van 12 jaar. Ik verzorgde haar moeder en wachtte al bijna een jaar in spanning op het veulentje. Uiteraard was ik op slag verliefd toen Daisy er eindelijk was. Toen ze drie jaar was (en ik 15), werd ze verkocht, maar ik mocht haar blijven verzorgen. Een jaar later werd ze weer verkocht en stond ze helaas te ver van mijn huis om haar te blijven zien. Toen ben ik heel hard gaan sparen en drie jaar later (Daisy was 7 en ik 19) werd ze eindelijk van mij! In de afgelopen 18 jaar hebben we heel veel mooie dingen meegemaakt. We hebben samen 5 veulentjes op de wereld gezet en geprobeerd op te voeden. Zwoele zomeravonden lang op de wei genoten, ritjes door het bos, over het strand, wandelingetjes.. en altijd is Daisy zo lekker Daisy. Superlief, rustig, braaf, maar kusjes.... dáár houdt ze niet van. Nu is ze met pensioen en staat ze in de winter bij kennissen aan huis en in de zomer lekker 6 maanden vlakbij mij op de wei en genieten we nog volop van borstelsessies en wandelingetjes. Maar níet van kusjes, want die zijn stom!